vrijdag 11 maart 2016

De vertederende peuter die me deed denken aan Aylan

Hallo iedereen,

Vandaag heb ik op het platform aan de haven met een jongetje gespeeld dat me deed denken aan Aylan, de peuter die de interesse in de vluchtelingencrisis over de hele wereld aangewakkerd heeft. Hij was zo lief, zo schattig. Echt om op te eten. Iemand gaf hem een bellenblazer die hem afleidde van de moeilijke gebeurtenissen die zich reeds in zijn leven hebben afgespeeld. Dat verliep niet van een leien dakje, want de jonge avonturier begreep niet dat hij zijn mond op enkele centimeters afstand moest houden om de zeepbellen te creëeren. Zeepsop smaakte ook best.

Het is lang geleden dat ik zo vertederd was. Het maakte de dag onvergetelijk. En het is fijn dat er een foto van genomen is ter herinnering van het moment.


Vanochtend vertrokken we in de vroegte naar Nikos, de man die dagelijks 3300 ontbijten prepareert. Na enkele honderden eieren gepeld te hebben werden we getrakteerd op Griekse koffie (man, wat is dat straf spul!) en salade van eigen bodem. In het begin van de reis vertelde onze buschauffeur over het grote aantal wilde katten en honden op het eiland. Eigenlijk is het een stiekem geheimpje dat ik niet had neergepend mocht het niet relevant geweest zijn, maar de Griekse overheid knijpt een oogje dicht als een toerist zich hier een huisdier wil aanschaffen en het mee naar zijn thuisland wil nemen. Het transporteren in een vliegtuig is eigenlijk illegaal, maar door de plaag die hier heerst kan er binnen de twee werkdagen een vergunning klaarliggen bij de ambassade om de diertjes alsnog over de grenzen te smokkelen. Marleen heeft besloten dit te doen. Ze had al vanaf dag één een band met een hondje dat rondhangt bij de redders op het strand. Ze doopt hem ‘Zwelgje’, vernoemd naar het draakje uit één van mijn favoriete kinderfilms: ‘Als je begrijpt wat ik bedoel’. Ik ben er zeker van dat ze een betere thuis gaat krijgen. Als ik er de tijd voor had, zou ik er ook eentje meenemen. Maar helaas.


Vervolgens hebben we alweer zwemvesten op de helling van 75 graden gesjouwd. Ditmaal met een incident. Ik heb maar net een bundel reddingsvesten kunnen ontwijken toen die vlak onder mij naar boven werd getrokken en Marleen kreeg een rotsblok op haar scheenbeen, waardoor die verstuikt is. De organisatie heeft beslist dat ze dit werk liever door professionals laat uitvoeren, waardoor wij morgen niet terug kunnen. Die beslissing schoot me in het verkeerde keelgat, omdat het een enorme voldoening gaf de hoop vesten dagelijks te zien slinken. Toen we erover aangesproken werden, heb ik stevig op mijn tanden moeten bijten.


Na het avondmaal kregen we een preek over allemaal zaken die we niet goed deden. Waar de groepssfeer zo goed zat, is die in enkele minuten naar een dieptepunt gekelderd. Ik heb de indruk dat Movement on the Ground haar zaken niet op orde heeft en de frustratie die daaruit voortkomt op ons afreageert. In de haven waren er vandaag meer vrijwilligers dan vluchtelingen, waardoor iedereen elkaar voor de voeten liep, zich nutteloos voelde of dit als een kans zag om even met de kinderen te spelen als tijdverdrijf. Daarover werden we in de preek voornamelijk aangesproken. We zouden onze verantwoordelijkheid niet opnemen. Gelukkig zag ik Oxfam-Novib en Greenpeace vandaag arriveren, die de zaken binnenkort overnemen om structureel te gaan handelen. Hopelijk doen zij op organisatorisch vlak beter. Ik besef dat dit geen geweldig beeld geeft, maar ik heb me in het begin voorgenomen de zaken open en realistisch te bekijken. Vandaag was de structuur gewoonweg zoek.

Maar goed, ik moet gaan slapen, want ik voel m'n tekort aan nachtrust. Om half vijf gaat de wekker om opnieuw eitjes te gaan pellen. Het geeft me wel een zekere rust. Daarna gaat het waarschijnlijk beter. Morgen komt er misschien geen blogpost, want we draaien de hele nacht mee met de redders aan het strand, wachtend op rubberbootjes die vanuit Turkije vertrekken naar Lesbos. Ik hoop dan ook dat we die mensen aan het vasteland zullen kunnen helpen. Bedankt om zo trouw te blijven lezen en hopelijk tot morgen!

Pace e bene,

Nick

7 opmerkingen:

  1. Wauw Nick, ik lees elke blog die je schrijft vol ontroering, met kippenvel, en vooral met heel veel respect voor wat je doet. Prachtig hoe je de dingen kan verwoorden. En dat van die beestjes redden.. je weet hoe blij me dat maakt :) Nog veel succes en tot snel!!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Haha, merci Dorien! De belettes hier zijn zo schattig! Wil jij geen extra hondje? :p Ik kijk ernaar uit de komende weken nog met jullie te blijven werken. En er is wel degelijk iets gebeurd waardoor ik wil blijven. Wonder boven wonder. Hopen dat Maarten me ook wil houden. Hopelijk gaat alles goed daar. Tot schnell!

      Verwijderen
  2. Triest om te lezen dat , bovenop de mensonterende omstandigheden , de organisators alle goede wil van gedreven vrijwilligers zo kunnen ontmoedigen en bovendien de zo belangrijke groepssfeer kelderen omdat hun eigen organisatie faalt . :( Daar zou ik inderdaad ook 'n extra 'eitje met te pellen' hebben . Hopelijk vanavond 'n nieuw verslag maar anders alle begrip en dan lezen we 't later wel . Dikke pluim Nickske . xxx

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Merci, mam :). Het zal een kortje worden vandaag ;) xxx

      Verwijderen
  3. Hoe ontwapenent, de tederheid die je voelde bij de kleine peuter en hoe belangrijk is het dit te voelen Nick. Ik begrijp volledig je frustratie. Ik las ook verontwaardigd hoe de organisatie jullie gisteren volledig in de steek hebben gelaten. Ik kan begrijpen wanneer een organisatie ondervind dat ze niet wordt gehoord organitorisch en structueel dat zij gefrustreerd raken, maar hoe verkeerd is het om deze frustratie over te brengen naar de verkeerde mensen, jullie. Jullie die er 200% staan in volle overtuiging en humaan om iets te kunnen betekenen in deze onmenselijke hel voor de oorlogsvluchtelingen. Laat jullie hoofden hier niet door hangen en vind bij elkaar de positieve groepseenheid/sfeer terug vent. Je zal nu al terug wat eitjes gepeld hebben denk ik en voor deze nacht die gaat komen, sterkte, voldoening en vriendschap onder en met elkaar vent. Liefs xx

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het gaat al stukken beter, tante Margot. Bedankt om zo ijverig te blijven reageren op al deze berichten. We maken er het beste van. Tot snel! xx

      Verwijderen
  4. elke dag worden de verhalen nog ontroerender... laat de moed niet zakken als het een hopeloze situatie lijkt te zijn. je werk maakt zeker een verschil..

    BeantwoordenVerwijderen